Triggerfinger - All This Dancin' Around

Een relatief oudje dit keer. Dankzij hun iets te saaie en zoetsappige cover I Follow Rivers denk ik met heimwee terug aan onderstaand album.  Triggerfinger is een driekoppig monster, geboren uit het beste wat de rockgeschiedenis te bieden heeft. Ruben Block, Mario Goossens en Monsieur Paul gaan al een poos door het leven als "The loudest band in Antwerp". Inmiddels moge duidelijk zijn dat niet alleen Antwerpen plat gaat voor de spuwende riffs van Block, de mokerslagen van Goossens en de het rauwe basgeluid van Monsieur Paul. All This Dancin' Around is het derde album van deze Belgische band.

1. "All This Dancin' Around"
2. "Let It Ride"
3. "Love Lost in Love"
4. "I'm Coming for You"
5. "All Night Long"
6. "Feed Me"
7. "Cherry"
8. "My Baby's Got a Gun"
9. "Without a Sound"
10. "Tuxedo"
11. "It Hasn't Gone Away"


Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/all-this-dancin-around-triggerfinger-8714374962483 

Triggerfinger staat bekend om hun overweldigende liveperformances, iets wat ze tot All This Dancin' Around nooit zo goed op plaat hebben kunnen vastleggen. Hoewel de nummers van live ongetwijfeld alsnog energieker overkomen, staan ze deze keer ook ijzersterk op plaat.

De songs op deze plaat zijn explosief, waarbij vooral stonerrock, bluesrock en hardrock-invloeden gecombineerd worden tot het herkenbare Triggerfinger-geluid. Er zijn uiteraard altijd vergelijkingen te maken, denk aan Queens of the Stone Age, Soundgarden en zelf een enkele keer Muse, maar Triggerfinger weet zichzelf toch wel degelijk een eigen geluid aan te meten.

All This Dancin' Around is echter niet alleen een explosief rockalbum, de heren weten een prima balans te vinden waarbij ook een relatief rustmoment als All Night Long tot zijn recht komt. Zo volgen de nummers elkaar perfect op.

Triggerfinger, hartstikke leuk die cover van I Follow Rivers, maar willen jullie nu weer gaan doen waar jullie goed in zijn? All This Dancin' Around is waar ik mijn bed voor uitkom en dit album zal altijd een vast plekje houden in mijn platenkast.

Fence - Fence

Na jaren van stilte, horizonverbreding, regenachtige dagen, de Aziatische Olympische Spelen, de terugkeer van de lynx in de Belgische bossen en stopgezette ruimteprogramma's, is Fence in mei 2011 weer bijeengekomen in een kleine studio in de Ardennen. Voorzien van busladingen aan oud materiaal, nieuwe nummers en een barbecue is er een nieuw album geboren. Sluit de deuren, houd de dames binnen, bewaak de kleintjes en voer de huisdieren, want Fence is terug!

1. "Cool Spirit"
2. "Bee Song"
3. "Without A Trace"
4. "I Think I Do"
5. "Shredder Pants And Leather Jack"
6. "Please Help Me"
7. "We Didn't Mean You No Harm"
8. "Walk The Talk"
9. "Of Day And Night"
10. "Haystack"
11. "Your Sister"
12. "Evolution Calling"



Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/fence-fence-5419999105255

En terug is Fence zeker! Het titelloze album staat vol met nummers die alle kanten van de band belichten. Denk aan vette grooves in Bee Song, stevige gitaren in Without a Trace, maar ook violen, saxofoons en allerhande andere instrumenten worden door de nummers heen geweven.

Ieder nummer heeft zo zijn eigen haakje, zijn eigen gezicht, en het album laat op deze manier Fence horen in al zijn(/haar) verscheidenheid. Het is te hopen dat zij niet weer een pauze inlassen van een aantal jaar, want dit album is gewoon top en vraagt zeker naar meer.
 

Isbells - Stoalin'

Isbells is een Belgische muziekgroep uit het Leuvense, die draait rond singer-songwriter Gaëtan Vandewoude. De groep speelt vooral melancholische folky popsongs. Isbells ontstond onder impuls van singer-songwriter Gaëtan Vandewoude die na backing vocals te hebben verzorgd bij diverse bands een eigen project startte. De groep bracht in 2009 hun debuutalbum uit. Nadat dit album positief werd onthaald werden ze genomineerd voor een MIA in de categorie "Beste nieuwkomer". Hun recentste cd Stoalin' is net uit.

1. "Stoalin'"
2. "Heading for the Newborn"
3. "Heart Attacks"
4. "Falling In and Out"
5. "Letting Go"
6. "Illusion"
7. "One Day"
8. "Elation"
9. "Baskin'"
10. "Erase and Detach"

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/stoalin-isbells-5425017525301

Isbells brengt wederom het vertrouwde geluid, luchtige folkpop dat niet altijd lijkt te stroken met de melancholische teksten, maar dit daardoor juist wel doet. Isbells rekent af met de demonen uit zijn verleden en dat hoor je terug in de teksten die gedragen worden door de prachtigste melodiën. Af en toe in samenzang met Chantal Acda, een prachtige toevoeging aan de stem van Vandewoude.

Tussen Stoalin’ en afsluiter Erase And Detach, waarin Isbells afscheid lijkt te nemen van de spoken in zijn hoofd, bevinden zich acht kleine werken rond zijn persoonlijke ontwikkeling. Dat kan zijn het leed uit de kinderjaren die we horen op Heartbreak, maar ook een liefdesverklaring zoals op Falling In And Out. Die laatste een ideale radiohit, maar de rest is eveneens een bevestiging van het succes dat Isbells had met het debuut. Muzikaal iets minder donker dan zijn voorganger, tekstueel alsnog aangrijpend, maar bovenal een plaat die aantoont dat Isbelle zich op de goede weg naar succes bevindt.

Hooverphonic - With Orchestra

Die banner geeft het wel een beetje weg. Dus zonder al te veel oponthoud, ja deze post gaat over het orkestalbum van Hooverphonic, passend With Orchestra getiteld.

1. "Happiness"
2. "One Two Three"
3. "The Night Before"
4. "Heartbroken"
5. "The Last Thing"
6. "2Wicky"
7. "Anger Never Dies"
8. "Unfinished Sympathy"
9. "Expedition Impossible"
10. "George’s Café"
11. "Jackie Kane"
12. "Mad About You"
13. "Sometimes"
14. "Vinegar & Salt"
15. "Eden"
16. "Renaissance Affair"
17. "Danger Zone" 

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/hooverphonic-with-orchestra-hooverphonic-0886919644029

Alex Calliers grote droom is dan eindelijk uitgekomen. Werken met een symfonie-orkest stond vrijwel bovenaan zijn bucket list, wat niet als een complete verrassing komt natuurlijk. Want op ieder album van Hooverphonic horen we wel orkestrale elementen als strijkers of blazers. Makkelijk om daar orkestrale versies te maken zou je zeggen en ergens blijkt dat ook wel zo te zijn.

With Orchestra is een soort best of-album, met de beste nummers van Hooverphonic in een nieuw gearrangeerd jasje. Daartussen (of technisch gezien daarvoor) vinden we ook nog een nieuw nummer, 'Happiness'. Een typisch Hooverphonicnummer met een catchy refrein wat je dagen blijft achtervolgen. Gezegd moet worden dat het met orkest nog beter klinkt. Vrijwel alle nummers doen het goed met orkest trouwens, al hoor ik persoonlijk soms weinig verschil met het origineel.

Ik wilde het onderwerp zoveel mogelijk vermijden, maar als je begint over weinig verschil met het origineel dan kom je er al gauw bij uit: Noémie Wolfs is geen Geike Arnaert. Waar Geike een heel krachtige stem had, moet Noémie het meer hebben van haar prachtige intieme stem. Dat is ook direct het voordeel, de twee zijn zo verschillend dat geen van beiden beter is, het is gewoon anders. Nummers als '2Wicky', 'Jackie Cane' en 'Mad About You' blijven prima overeind, wat zeg ik, blijven prima.

Waar ik eigenlijk op doelde met 'weinig verschil met het origineel', is dat de muziek van Hooverphonic zich uitermate goed leent voor orkestrale versies en hierdoor de verrassingen uitblijven. In 'Mad About You' wordt heel stiekem een kleine Zwanenmeer verwerkt, maar verder is het allemaal heel erg volgens de regels. Daardoor echter niet minder prachtig. Met With Orchestra is niet alleen de droom van Alex Callier uitgekomen, ook de luisteraar droomt weg bij de prachtig gearrangeerde hits van Hooverphonic.

Sioen - Sioen.

Frederik Sioen ken ik in eerste instantie als singer-songwriter, met nummers waarin zijn stem en zijn piano de hoofdcomponenten zijn. Sioen trok in november 2007 op uitnodiging van Oxfams actie 'One Day For Another World' naar de township SOWETO in Zuid-Afrika om er een samenwerking op te zetten met plaatselijke muzikanten. Dit resulteerde in 2009 in het album Calling Up Soweto. Allemaal heel braaf, moet Sioen gedacht hebben, want zijn nieuwe album Sioen. laat een aanstekelijk popgeluid horen van een zanger die na een verbroken relatie geniet van het leven als single, met de bijbehorende feesten en het nodige drankgebruik.

1. "Bad Bad World"
2. "I'm Not Ready To Love You Like I Do"
3. "Johnny, Mary, Tommy & The Sun"
4. "My Way"
5. "Meteor"
6. "Make It Real"
7. "Why Shouldn't I?"
8. "Sex"
9. "Crime of Passion"
10. "Blackout"
11. "Running From the Cops"
12. "Please Hold Me In Your Arms"
13. "The Carnival"



Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/sioen-sioen-5053105120925

Op Sioen. klinkt Sioen extraverter, lichtvoetiger en humoristischer dan ooit tevoren. Hij laat de bad boy in zich naar buiten komen en dat levert een geweldige popplaat op. Het is echter geen radicale omslag, want op 'Make It Real', 'Crime of Passion' en de prachtige ballad 'Please Hold Me in Your Arms' horen we de bekende piano en strijkers weer terug. Dit maakt de plaat ook voor de fans van het eerste uur een feest.

Hoewel Sioen. een redelijk gewaagd en succesvol experiment is, zijn niet alle nummers van hetzelfde niveau. Dit maakt natuurlijk helemaal niets uit, persoonlijk vind ik dat ieder album zogenaamde 'fillers' nodig heeft om de topnummers beter te laten schitteren, maar wees erop berust dat niet ieder nummer zo geslaagd is.

't Hof van Commerce - Stuntman

Lang geleden dat ik iets gepost heb. Eerlijk gezegd is iedere dag een post wat te hoog gegrepen en ik zal dan ook vanaf nu eens in de zoveel tijd iets posten. Vandaag wil ik het hebben over de voor mij (als Nederlander geboren) moeilijk verstaanbare nieuwe plaat van 't Hof van Commerce, namelijk Stuntman.

1. "Stuntmann"
2. "Wupperbol"
3. "Nie normael"
4. "Kwik lik pélé"
5. "Iderjin is goed"
6. "Voe de show"
7. "Kinders in bedde"
8. "Baes"
9. "Kletser ip de biln"
10. "Trappet of"
11. "Gie teegn de wereld"
12. "Wolfizer"

Hier te verkrijgen: http://www.freerecordshop.be/muziek/stuntman-hof-van-commerce-5425007831412

Het heeft even geduurd, na Ezoa en niet anders uit 2005 bleef het lang stil rond de Vlaamse rapgroep. De jaren hebben ook bij DJ 4T4 en rappers Serge Buyse en Flip Kowlier niet stilgestaan en dat hoor je terug op Stuntman.

Ze zijn wat milder, wat ingetogener. De kwaadheid lijkt een beetje verdwenen. Dat wil echter niet zeggen dat Stuntman geen goeie plaat is, integendeel. Grappige teksten voor zover ik ze begrijp, zeker in ‘Voe de show’ en ‘Kletser ip de biln’, met als hoogtepunt misschien wel de rap van DJ 4T4 in 'Baes'. De Limburger kan rappen in het West-Vlaams, wie had dat ooit gedacht?

Ik heb al even stilgestaan bij het niet stilstaan van de tijd, maar het nummer 'Iderjin is goed' is de belichaming van het ouder worden van de groep. Hierin horen we Buyse en Kowlier als oude vrienden bijkletsen aan de telefoon. Een ietwat melancholische toptrack.

Stuntman is een topplaat, die maar weer eens aangeeft dat 't Hof van Commerce de beste hiphopcrew van België is.

Bart Herman - Drie Akkoorden en de Waarheid

Bartje Pol Frans (Bart) Herman (Wevelgem, 14 februari 1959) is een Belgische zanger, vooral bekend om zijn hit 'Ik ga dood aan jou' uit 1993. Naast zanger is Bart Herman ook een auteur-componist. Naast het schrijven van zijn eigen teksten, vertaalde hij verschillende liedjesteksten uit het Engels, Frans, Duits en Spaans naar het Nederlands, die dan gebruikt werden door hemzelf en door vele andere zangers. Onlangs is zijn nieuwe plaat 'Drie akkoorden en de Waarheid' gelanceerd.

1."Als je weer wakker wordt"
2. "Jouw Gezicht"
3. "Laat me nooit alleen"
4. "Eddy"
5. "Maanlicht op de zee"
6. "Friends Forever"
7. "Geen zomer zonder jouw"
8. "Wetteren Passerelle"
9. "Diep in je hart"
10. "Ode aan de zon"
11. "Vader"
12. "Senorita Zita"




Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/drie-akkoorden-en-de-bart-herman-8714221062366
 
Drie akkoorden en de waarheid is Bart Herman zijn twaalfde cd. Het is zijn tiende album gekruid met gloednieuw en nooit eerder uitgebracht werk. Met dit nieuwe album probeert singer-songwriter Bart Herman, het bekende ‘Nashville adagium “Three chords and the Truth is enough for a good countrysong” te toetsen aan het songschrijven in de Lage Landen. In het album vind je dan ook geen thematische rode draad terug, maar is eerder een verzameling van verhalen – al dan niet uit zijn jeugd – (noem het waarheden) met behulp van slechts drie akkoorden op muziek gezet.

Bart Herman schreef ook een nummer over The Voice of Europe: “Eddy Wally”. Een song waarin Bart Herman een ode brengt aan Vlaanderens grootste en wellicht succesvolste schlagerzanger, die spijtig genoeg ten gevolge een hersenbloeding met verlammingsverschijnselen tot gevolg, wellicht nooit meer zal kunnen optreden.

Drie akkoorden en de Waarheid is een echte aanrader. Het is een album met twaalf schitterende songs, waarin Bart Herman een stukje van zijn zichzelf bloot geeft. Een echt juweeltje dat alleen al om zijn variatie – de cd bevat parels van ballads, romantische songs, maar evenzeer swingende nummers en zelfs een vleugje country-pop.

K's Choice - Echo Mountain

Na een rustperiode van 8 jaar kwam K's Choice weer helemaal terug met hun album Echo Mountain. Hoewel de cd alweer bijna 2 jaar oud is wil ik hem toch graag nog bespreken.

CD1
1. "Come Live The Life"
2. "Let It Grow"
3. "Echo Mountain"
4. "When I Lay Beside You"
5. "Perfect"
6. "I Will Carry You"
7. "If This Isn’t Right"

CD2
1. "Say a Prayer"
2. "These Are The Thoughts"
3. "16"
4. "Killing Dragons"
5. "America"
6. "Along For The Ride"
7. "How Simple It Can Be"

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/echo-mountain-k-s-choice-0886976552527


K’s Choice bestaat voornamelijk uit broer en zus Gert en Sarah Bettens, de motoren van de band. Toen zij besloten een rustpauze in te lassen om hun individuele paden te volgen, wistten zij waarschijnlijk ook niet dat het zo lang zou duren. Hoe dan ook, met Echo Mountain lieten zij zien dat ze nog helemaal niet klaar zijn met hun samenwerking. Echo Mountain is expres opgedeeld in twee cd's van zeven nummers, waarbij de eerste rockt en de ander meer intiem klinkt.

Het eerste album trapt af met 'Come Live the Life', wat een lange opbouw kent vol schoonheid en emotie. Langzaam maar zeker bouwt het nummer op tot een klassiek staaltje alternatieve rock.

Opvolger 'Let it Grow' is minstens net zo briljant. een goede gitaarriff wordt gecombineerd door wat melancholische teksten over het vinden en verliezen van liefde.

Titelnummer 'Echo Mountain' is wederom een knap staaltje alternatieve rock dat doet denken aan de vroege Fleetwood Mac of Kings of Leon. Met 'When I Lay Beside You' neemt K's Choice het gas een beetje terug, een hartverwarmend nummer waarbij Sarah's stem heel mooi uitkomt. Sowieso kan Sarah zelfs de meest barre muziek mooi maken. Verder op de cd horen we het optimistische rocknummer 'I Will Carry You', gevolgd door het wat folky 'If This Isn't Right', wat muzikaal een vrolijk nummer lijkt te zijn, maar tekstueel gaat over een mogelijke relatiebreuk.

De tweede cd is meer uitgekleed en intiem, Opener 'Say A Prayer' is de belichaming van de tweede cd, wat wordt aangevuld door het prachtige 'These are the Thoughts', het folky '16' en het opbouwende 'Killing Dragons', wat een prachtige melodie en betoverende harmonieën met zich meebrengt, om nog maar te zwijgen over de ongelooflijk mooie tekst.

K's Choice heeft met Echo Mountain een geweldig comebackalbum geproduceerd die vrij recent opvolging heeft gekend van Little Echo, een volledig akoestisch album vol met mooie in een nieuw jasje gestoken oude nummers, maar ook enkele covers en nieuw materiaal.

Lindsay - De Sleutel van mijn Hart

Na enkele posts over rock en zelfs metalartiesten is het tijd om een 180 gradendraai te maken naar een heel ander genre: de schlagermuziek van Lindsay.

1. "Als jij me kust (dan is het zomer)"
2. "1000 keer aan jou gedacht"
3. "Ik weet nog wat ik zei"
4. "Morgen wordt het beter"
5. "Ik schenk jou een ster"
6. "De zevende hemel"
7. "Nothing’s gonna change my love for you" (duet met Glenn Medeiros)
8. "Eeuwig"
9. "Hou me vast"
10. "Jij alleen" (duet met Christoff)
11. "De sleutel van mijn hart"
12. "Stap voor stap" (duet met André Jr. Hazes)
13. "Ondersteboven"
14. "Nooit meer kwijt"

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/de-sleutel-van-mijn-hart-lindsay-0602527864143

Lindsay stond in 1996 al in de hitlijsten samen met haar toen nog bekendere broer Christoff met de single 'We Nemen Elkaar Zoals We Zijn'. Maar met haar 2 vorige albums, “De Mooiste Dag” en “100%”, kroop Lindsay resoluut uit de schaduw van haar grote broer en vestigde ze zich stevig in het kransje van Vlaanderens favoriete artiesten. Haar laatste album is getiteld De Sleutel van Mijn Hart en ligt sinds oktober 2011 in de winkels.

Ik zal een paar nummers van de plaat uitlichten, te beginnen bij 'Als jij me kust (dan is het zomer)', die eerder als single uitgebracht is. Het is een sfeervol up-tempo nummer met een herkendbare melodie. Het geeft een goed beeld van de rest van het album, veel warmte en liefde.

'Ik weet nog wat ik zei' is een echt feestnummer, wat het de afgelopen Carnaval ongetwijfeld goed heeft gedaan (ik heb hem veelvuldig langs horen komen in ieder geval) en het ook goed zal doen op schlagerfestivals.

Op een album over liefde en warmte mag een liefdesliedje natuurlijk niet ontbreken. 'Ik schenk jou een ster' is zo'n liefdesliedje wat aangeeft dat je graag het onmogelijke zou doen voor iemand waar je van houdt.

'Hou me stevig vast' gaat over de liefde die je voelt voor vrienden. Voor vrienden klaarstaan in nood is net zo mooi als de liefde die voelt voor een geliefde.

Albumafsluiter 'Nooit meer kwijt' raakt een gevoelige snaar. Het is een prachtige ballade over het verlies van iemand die je nauw aan het hart ligt. Zelfs al zijn ze uit ons leven, dan nog zijn ze bij ons is de prachtige boodschap van dit nummer.

Schlagermuziek is echt een genre wat je moet bekoren en als dat het doet dan is dit een zeer geslaagd album. Het is allemaal niet bijster origineel, maar Lindsay's stem en enthousiasme maken een hoop goed. Op De Sleutel van Mijn Hart laat ze wederom horen dat zij bij de beste schlagerartiesten van België gerekend dient te worden.

The Hickey Underworld - I'm Under the House, I'm Dying

The Hickey Underworld is een band afkomstig uit Antwerpen die rock met stevige invloeden van metal speelt. De groep bestaat uit Younes Faltakh (zang/gitaar), Jonas Govaerts (gitaar), Georgios Tsakiridis (bas) en Jimmy Wouters (drums). We gaan dus richting de hardere segmenten die de muziek rijk is, met hun nieuwste cd 'I'm Under the House, I'm Dying'.

Tracklist
1. "Untitled"
2. "Whistling"
3. "Year of the Rat"
4. "Thierry"
5. "The Frog"
6. "Cold Embrace"
7. "Martian's Cave"
8. "Overfiend"
9. "Pure Hearts in Mud"
10. "Space Barrio"
11. "I'm Under the House, I'm Dying"


 

Hier verkrijgbaar: http://www.freerecordshop.be/muziek/i-m-under-the-house-i-m-the-hickey-underworld-5414939203220

Volgens eigen zeggen is het vervolg op hun titelloze debuutalbum sensueler, vrouwelijker en zachter. Nou is dat niet helemaal het geval, het album staat bol van de harde nummers met prachtige schreeuw/zang, maar The Hickey Underworld lijkt inderdaad iets minder heftig op hun tweede album. Er is plaats voor wat melodie en fraaiheid, rauwe fraaiheid welteverstaan.

'Untitled' (een referentie naar hun titelloze debuutalbum?) is het eerste nummer en begint rustig. Ten tijde van het refrein is de band echter weer op volle sterkte, inclusief zang van zanger Younes Falktah. Wellicht symbolisch aan het schrijfproces van de band? De nummers worden akoestisch geschreven en zo langzaam uitgebouwd tot de muren van lawaai die het uiteindelijk zijn.

'Whistling' brengt het herkenbare geluid weer terug, harde drums, harde gitaren en een harde breakdown waar je flink op los kunt gaan. 'Year of the Rat' is dan weer heel anders, heel groovy met een melodieuze baslijn. 'Thierry' is een persoonlijk hoogtepunt van het album, wat een nummer. Het meest vreemde nummer van het album is 'Cold Embrace', waarin we zelfs Oosterse fluiten horen. Opvolger 'Martian's Cave' is dan weer behoorlijk jazzy, met polyritmische gitaren en drums.

Titelsong van de plaat, 'I'm under the House, I'm Dying' laat horen waar The Hickey Underground voor staat. Onmogelijk om een genre op te plakken, gewoon het doen van hun eigen ding. Zo is de cd aan de ene kant een omslag met "rustigere" nummers, maar hierdoor komen de herkenbare hardere nummers des te harder aan. De band is niet bang om te experimenteren en levert met 'I'm Under the House, I'm Dying' een prachtplaat af.

The Me in You - Forgotten Clothes

The Me in You is de nieuwste Belgische popsensatie. De groep ontstond in 2009 en volgens eigen zeggen maken zij Hagelande pop, wat gekenmerkt wordt door akoestische gitaarmuziek. Hun geweldige debuutalbum ligt sinds 10 februari in de winkels.

1. "Girl in Armour"
2. "Plastik"
3. "Broken Holiday"
4. "Seven Ups and Downs"
5. "Low Battery"
6. "London to New York"
7. "All Day Long"
8. "Shark Song"
9. "Hands Unfolded"
10. "Sober"





Hier te verkrijgen: http://www.freerecordshop.be/muziek/forgotten-clothes-the-me-in-you-5099932719222

'Forgotten Clothes' staat bol van de melancholie en tristesse. Nummers die de tijd nemen om je beet te pakken en emotioneel uit te putten tot op het bot. Alle nummers zijn zorgvuldig opgebouwd en bevatten af en toe de aloude trucjes, maar worden nooit clichématig of onauthentiek.

Nee onauthentiek is het zeker niet, de nummers zijn echt, of misschien beter gezegd: de nummers 'zijn'. Het is een beleving die moeilijk te beschrijven is, die je eigenlijk zelf moet meemaken door te luisteren. Luister naar het mooie piano-arrangement van 'Broken Holiday', het prachtige gitaarlijntje in 'Low Battery' of het wonderschone samenspel in 'Shark Song'.Ook al is het tekstueel af en toe ongrijpbaar, The Me in You heeft met 'Forgotten Clothes' een monsterlijk goede plaat afgeleverd.

Milow - North and South

Na een paar dagen afwezigheid is het weer tijd voor een post. Ditmaal ga ik het hebben over de cd North and South van Milow. Dit vierde album van de Vlaamse muzikant laat een iets ander geluid horen dan zijn voorgangers. Er bevinden zich veel elektronische geluiden in de nummers, waarvan de basis elementen nog wel echt Milow zijn. Herkenbare singer-songwriter muziek dat aangenaam wegluistert.





1. "Son"
2. "She Might She Might"
3. "You And Me (In My Pocket)"
4. "Little In The Middle"
5. "Building Bridges"
6. "Never Gonna Stop"
7. "Rambo"
8. "California Rain"
9. "Move To Town"
10. "The Kingdom"
11. "KGB"





Hier te verkrijgen: http://www.freerecordshop.be/muziek/north-and-south-milow-0602527668550

Op plaatopener 'Son' is direct dat andere geluid te horen, electrogeluiden klinken uit de speakers. Zeker geen verkeerd nummer. Het overlijden van zijn vader vlak na het uitbrengen van zijn derde album 'Milow' is een grote inspiratiebron voor dit album en dat hoor je in verschillende nummers terug. In 'She Might She Might' vraagt hij zich af of hij de ware heeft gevonden. Dit nummer kent niet de meest indrukwekkende teksten, een euvel waar Milow vaker last van heeft. 'You and Me (In My Pocket)' is één van de betere nummers van het album en een logische keus geweest als eerste single. 'Little in the Middle' is een mooi uptempo nummer, dat ook is uitgekomen als single. 'Building Bridges' en 'Never Gonna Stop' lopen mooi in elkaar over en zijn wat rustiger en emotioneler, terwijl opvolgers 'Rambo' en 'California Rain' weer bol staan van de clichématige teksten. Dit wordt echter nooit irritant en kan Milow goed hebben. 'Move to Town' lijkt zo afkomstig van één van Milows eerdere platen. Op het eind doet Milow het weer rustig aan met 'KGB', duidelijk geïnspireerd door zijn overleden vader. In dit ontroerende nummer geeft Milow aan dat zijn vader altijd een held voor hem is geweest.

Met 'North and South' bevestigt Milow zijn status die hij heeft verkregen met 'Milow' nog eens. Hij is een topartiest en zal voorlopig nog niet uitgestegen zijn.

School is Cool - Entropology



School is Cool is een baroque-popband die in 2009 is opgericht. Sinds de band in 2010 Humo's Rock Rally won is het hard gegaan. In de zomer speelde School is Cool op een groot aantal festivals, waaronder Genk On Stage, Cirque@taque, Boomtown, Dranouter, Marktrock, Maanrock en Pukkelpop, wat hen zeer positieve recensies opleverde. Op 15 oktober 2011 is hun debuutalbum Entropology uitgebracht, een conceptplaat rond destructie, het einde van de wereld, chaos en entropie.

1. "The World is Gonna End Tonight"
2. "Car, Backseat, Parking Lot"
3. "In Want of Something"
4. "O Delusions"
5. "The Road to Rome"
6. "Interlude"
7. "Dawn, and a Newly Hatched Damselfly"
8. "On the Beach of Hanalei"
9. "Algorithms"
10. "Trouble in the Engine Room"
11. "New Kids in Town"
12. "Interlude"
13. "The Underside"
14. "Car, Backseat, Parking Lot (Reprise)"
15. "Warpaint"
16. "Entropology"


Hier te koop: http://www.freerecordshop.be/muziek/entropology-school-is-cool-8715440005714

Het album bestaat uit ruwweg drie delen, die opgedeeld zijn door de twee 'Interlude'-tracks. Het album opent met het aanstekelijke 'The World is Gonna End Tonight'. Catchy indiepop zoals het bedoeld is. Maar dat dit pas het begin is, horen we in de volgende twee nummers. Met name 'In want of Something' laat hitpotentie horen. Dit is een klapper die iedereen zou moeten horen en die het geweldig kan doen op de zomerfestivals. De neiging om mee te dansen en te zingen is vrijwel niet te onderdrukken.

'O Delusions' laat een ander geluid horen. Een heerlijk folky nummer wat rustig begint en zich goed uitbouwt. Zo staat het album vol van nummers die dansbare indiepop laten horen met hier en daar wat folkinvloeden. Het festivalpubliek wacht met smart op deze jonge band en dat is niet meer dan terecht. School is Cool is een geweldige, frisse band met een eigen geluid waar we hopelijk nog veel meer van gaan horen. Entropology smaakt in ieder geval naar meer. Kijk hieronder ook eens naar de geniale clip van 'Warpaint'.

dEUS - Keep You Close

De band dEUS is een rock- en indieband afkomstig uit Antwerpen. De groep werd opgericht in 1989, kende sindsdien vele bezettingswisselingen en bestaat anno 2007 uit Tom Barman (zang en gitaar), Klaas Janzoons (toetsen en viool), Stephane Misseghers (drums), Alan Gevaert (basgitaar) en Mauro Pawlowski (gitaar). Hun nieuwste album is genaamd Keep You Close.

1. "Keep You Close"
2. "The Final Blast"
3. "Dark Sets In"
4. "Twice"
5. "Ghosts"
6. "Constant Now"
7. "The End of Romance"
8. "Second Nature"
9. "Easy"



Hier te koop: http://www.freerecordshop.be/muziek/keep-you-close-deus-5414939147425

Sinds de groep alweer een aardig tijdje dezelfde samenstelling kent is de muziek minder chaotisch. Er wordt minder geëxperimenteerd wat betreft muziekstijlen. Sommigen zien die als negatief, maar gezegd dient te worden dat de muziek hierdoor over het algemeen consistenter is geworden. Keep You Close is wellicht nog wel het meest consistente album tot nu toe.

Het sleutelwoord van dit album is atmosfeer. De nummers zijn in essentie recht voor z'n raap rock nummers, maar er is een heleboel aandacht gegaan naar de muzikale structuur en de verschillende geluidslagen. De gitaren geven voor het grootste gedeelte accenten aan in plaats van duidelijke lijntjes, wat er in combinatie met de strakke bas- en drumlijnen voor zorgt dat het geheel een groovy feel krijgt. De daaraan toegevoegde blazers, piano en viool geven de tracks een orkestrale uitstraling, al wordt dit soms begraven onder het lawaai. Opener en titelnummer 'Keep You Close' is bijvoorbeeld heel anders dan de groep ooit heeft gedaan, maar heeft wel het herkenbare dEUS-gevoel. Het lijkt heel rustig en introvert, maar ondertussen stuwt de ritmesectie het nummer voorwaarts tot het helemaal opblaast op het eind. Een zeer waardig beginnummer. Het beste nummer van de plaat is misschien wel 'The End of Romance'. Het start rustig en minimalistisch, maar ontpopt zich tot één van de beste popnummers die dEUS ooit gemaakt heeft.

Zoals elk dEUS album is Keep You Close een album dat groeit telkens als je hem herluistert. Daarbij komt dat het album over lijkt te zijn voordat je het doorhebt, dus dat nodigt uit tot telkens weer opnieuw luisteren. Keep You Close is misschien niet het beste album van dEUS, maar zeker één van hun betere en één van de beste albums van 2011.

Milk Inc. - 15, The Very Best of

In 1996 begon Milk Inc. als studioproject, waarvan de eerste single 'La Vache' in april 1997 uitgebracht werd. Deze single sloeg vooral in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aan. Vanwege het succes werd er besloten om niet enkel in de studio te werken, maar ook optredens te verzorgen.

In 2000 kwam de grote doorbraak met de hit 'Walk on Water'. In latere jaren zou Milk Inc. vrijwel de hele Westerse Wereld veroveren met hun Eurodance-act. De muziek van Milk Inc. is heel herkenbaar, de nummers roepen altijd een emotie op die wordt gecreëerd door het goed gebruik van synthesizers.

Pasgeleden is voor hun 15-jarig jubileum het album '15, The Very Best of' uitgekomen met alle grootste hits uit hun lange bestaan.

CD 1
1. "La Vache"
2. "Cream"
3. "Free Your Mind"
4. "Inside of Me"
5. "In My Eyes"
6. "Oceans"
7. "Promise"
8. "Losing Love"
9. "Walk on Water"
10. "Don't Cry"
11. "Land of the Living"
12. "Livin' a Lie"
13. "Never Again"
14. "Wide Awake"
15. "Sleepwalker"
16. "Breathe Without You"
17. "The Sun Always Shines on Tv"
18. "I Don't Care"



Hier te koop: http://www.freerecordshop.be/muziek/the-very-best-of-milk-inc-15-milk-inc-0602527851228

CD 2

1. "Time"
2. "Whisper"
3. "Blind"
4. "Go to Hell"
5. "Run"
6. "No Angel"
7. "Tainted Love"
8. "Sunrise"
9. "Tonight"
10. "Forever"
11. "Race"
12. "Blackout"
13. "Storm"
14. "Chasing the Wind"
15. "Fire"
16. "Shadow"
17. "Dance 2 Forget"
18. "I'll Be There (La Vache)"



Op 2CD’s passeren in chronologische volgorde maar liefst 36 nummers uit hun ijzersterke oeuvre de revue. Van de originele versie van 'La Vache' uit 1996, over 'Whisper', Walk on Water', 'Land of the Living', 'Livin' a Lie', 'Whisper', 'Forever', 'Blackout' en 'Fire', tot hun nieuwste single 'I'll Be There', de adembenemende remake van 'La Vache' met gewaagde dubstep breakdown. De ontwikkeling binnen de muziek is duidelijk te horen. Of dat positief, negatief of neutraal is laat ik aan een ieder om te beslissen. Het is in ieder geval een prima verzamelaar voor de verzamelaar.

Whitney Houston (09/08/1963 - 12/02/2012)

Ik werd net verwittigd van het overlijden van Whitney Houston. Is geen Vlaamse artiest ik weet het, maar zeker een kort blogje waard.

Whitney, R.I.P.

Kato - Flamingo

Kato Callebaut dankt haar bekendheid aan haar deelname aan Idool 2011. In de auditieronde werd al duidelijk dat ze ver zou komen in de talentenjacht, toen ze zichzelf begeleidend op een ukelele een eigen versie voordroeg van Pack Up van Eliza Doolittle. Uiteindelijk zou ze in de finale als tweede eindigen achter winnaar Kevin Kayirangwa.

Door haar deelname aan Idool 2011 heeft ze nu een platencontract bij Sony Music en in juli 2011 kwam haar eerste single The Joker uit, gevolgd door Flamingo in oktober. Flamingo is ook de titel van haar debuutalbum, die op 31 oktober is uitgekomen.

1. "Flamingo"
2. "Dancing On My Own"
3. "Can I Get Your Number"
4. "Go Heart Go"
5. "Stronger Now"
6. "Break Out"
7. "Milky Way"
8. "What I Feel"
9. "Sweet Sweet Boy"
10. "Suits You Well"
11. "The Joker"

Hier te koop: http://www.freerecordshop.be/muziek/flamingo-kato-0886979869325

Over Kato's talent is geen twijfel, ze wordt niet voor niets vergeleken met Adèle en Jessie J. Op haar debuutalbum is dan ook goed te horen dat ze een geweldige stem heeft, puur en zonder bewerkingen van autotune of dergelijke programma's. Ze gaat ongetwijfeld een glansrijke toekomst tegemoet.

Gotye - Making Mirrors

Wouter De Backer, beter bekend onder zijn artiestennaam Gotye, is een van oorsprong uit België afkomstige singer-songwriter. Geboren in Brugge maar al snel verhuisd naar Australië, leerde hij in zijn tienerjaren de muziek kennen toen hij speelde in de lokale rockband Downstares. Toen de band uiteen ging, begon De Backer zich te richten op zijn soloproject, wat later uit zou groeien tot 'Gotye'.

Zijn eerste single 'Learnalilgivinanlovin' van de plaat 'Like Drawing Blood' kwam uit in augustus 2006. Maar echte bekendheid heeft hij pas de laatste tijd verworven door zijn megahit 'Somebody that I Used to Know'. Het nummer staat al 24 weken in de iTunes Top 30, waarvan 12 weken op nummer 1. In de Ultratop 50 stond het nummer 12 weken op nummer 1. 'Somebody that I Used to Know' is afkomstige van het album 'Making Mirrors'.

Tracklist:
1. "Making Mirrors"
2. "Easy Way Out"
3. "Somebody That I Used to Know" (feat. Kimbra)
4. "Eyes Wide Open"
5. "Smoke and Mirrors"
6. "I Feel Better"
7. "In Your Light"
8. "State of the Art"
9. "Don't Worry, We'll Be Watching You"
10. "Giving Me a Chance"
11. "Save Me"
12. "Bronte"



Hier te koop:  http://www.freerecordshop.be/muziek/making-mirrors-digi-gotye-8717931322546

Selah Sue

Selah Sue heet eigenlijk Sanne Putseys en zij is op 3 mei 1989 geboren in Leuven. Op haar vijftiende leerde zij gitaar spelen en begon ze met het schrijven van eigen liedjes. Toen zij 17 jaar oud was, speelde ze als jongste en enige vrouwelijke artieste op tijdens de Open Mic-avond in Het Depot in Leuven. Organisator en zanger Milow was onder de indruk en vroeg haar in zijn voorprogramma. Dit was het begin van vele voorprogramma's waar ze in zou staan.

Radiozender Studio Brussel ging in hun programma Volt op zoek naar de toekomst van de Belgische muziek. Belgische artiesten mochten allemaal iemand voordragen en Milow droeg Selah Sue voor en zo zongen zij  samen op de nationale radio het nummer Explanations.

Van september 2008 tot eind augustus 2009 zat ze in de schoot van AB Artist In Residence. AB ondersteunt artiesten zonder platenfiurma of management bij hun carrièreplanning. Hierdoor was ze in staat om een demo op te nemen.

Ze heeft een pak eigen nummers, naast covers van Erykah Badu en Amy Winehouse. Haar bekendste nummers zijn Mommy en Black Part Love. In 2009 trad Sue op op het North Sea Jazz Festival en bij Lowlands. Op 8 november 2010 verzorgde ze het voorprogramma van Prince in het Sportpaleis in Antwerpen. Ook is ze te horen op het album van Cee Lo Green. Op 7 januari 2011 was Selah Sue een van de winnaars van de Music Industry Awards 2010. Ze behaalde de belangrijke MIA voor "Beste vrouwelijke soloartiest". Bij Humo's Pop Poll kreeg Selah Sue de prijs van beste Belgische zangeres van 2010.

Op 4 maart 2011 werd haar naamloze debuutalbum uitgebracht, dat een combinatie van soul, jazz en reggae bevat.

1. "This World"
2. "Peace Of Mind"
3. "Raggamuffin"
4. "Crazy Vibes"
5. "Black Part Love"
6. "Mommy"
7. "Explanations"
8. "Please" (feat. Cee-Lo Green)
9. "Summertime"
10. "Crazy Sufferin Style"
11. "Fyah Fyah"
12. "Just Because I Do"


Hier te koop: http://www.freerecordshop.be/muziek/selah-sue-selah-sue-0825646740529

In de zomer van 2011 trad ze weer bij verschillende festivals op, waaronder Pinkpop, Rock Werchter, Sziget en Lowlands. Selah Sue is op weg een hele grote artieste te worden, dus houd haar in de gaten!